یک لامپ را تصور کنید که از سقف اتاقی آویزان است و آرام آرام تکان می‌خورد. فقط از همین یک جمله می‌توان بقیه اتاق را هم تصور کرد: دیوارها احتمالاً ترک خورده یا بتونی هستند، یک صندلی شکسته هم ممکن است در آنجا باشد، و اتاق، اتمسفر سردی دارد. آن لامپ سقفی صحنه‌هایی از اتاقهای بازجویی، اتاقهای شکنجه و زیرزمین قاتلان زنجیرهای را به تصویر می‌کشد. در عین حال، تنها یک تغییر در صحنه اتاق می‌تواند تمام این جزئیات را تغییر دهد. آن تغییر چیزی نیست جز یک آباژور. ناگهان ما به اتاقی از ظرافت و گرما منتقل می‌شویم. آباژور در تاریخ مبارزه نور با تاریکی کمی دیر به وجود آمده است. داستان آباژورها تنها یک داستان مجلل نیست و تاریکی همواره راهی برای غلبه بر نور دارد. تاریخچه آباژور به دوران قرون وسطی بازمی‌گردد که از این زمان به بعد، این ابزار روشنایی با طرح‌های متنوع و جذاب، توجه طراحان و سازندگان را به خود جلب کرد.
اولین آباژورها در تاریخ – در فرانسه
اولین آباژورها در قرن هجده میلادی در پاریس به وجود آمدند. در پایتخت فرانسه چراغ‌های خیابانی کلاهکی بر روی خود داشتند تا نور فانوس‌های گازسوز به سمت پایین بدرخشند و حوضچه‌هایی نورانی را در جاده‌های تاریک ایجاد کنند. چراغ های خیابان همراه با کلاهکی که نور را کنترل و فیلتر می‌کرد به عصر جدیدی منجر شد که در آن جامعه شهری، خیابان‌ها و محله‌ها دیگر تنها با نور خورشید روشن نمی‌شد.
تاریخ #آباژور و انتقال آن از خیابان به خانه
با اختراع لامپ رشته‌ای در سال 1879 میلادی بود که آباژورها به یک شیء زیبایی شناختی مهم در طراحی داخلی تبدیل شدند. از آنجایی که خانه‌های بیشتری در دوره ویکتوریا، شمع‌ها را با لامپ‌ها تعویض می‌کردند، نیاز به تجهیز و کنترل این منبع جدید نور بود. بنابراین آباژور از خیابان‌ها به خانه‌ها راه پیدا کرد. کلاهک آباژورهای دوره ویکتوریا از الیاف متنوعی ساخته می‌شدند و با انواع و اقسام افزودنی‌ها تزئین می‌شدند. منگوله‌ها، حاشیه‌ها و توری‌ها، شکل‌های ظریفی را ایجاد می‌کردند تا در نهایت آباژور را به یک وسیله تزیینی نیز تبدیل کنند.
در قدیم، جا شمعی‌ها از نقره یا طلا ساخته می‌شدند و با طرح‌های سفارشی حکاکی می‌شدند، آباژورها نیز برای استقرار و کنترل نور و همچنین زیبایی، به لوازم جانبی مخصوص به خود نیاز داشتند. با این کار، آباژور به نماد مدرن آسایش و مصرف‌گرایی تبدیل شد.